Τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967, η «Χούντα των Συνταγματαρχών» αιφνιδίαζε τους πάντες (συμπεριλαμβανομένης της «Χούντας των Στρατηγών») και κατελάμβανε πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ελλάδα, καταλύοντας τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία. Έξι ημέρες αργότερα, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος έδινε συνέντευξη Τύπου, όπου (υποτίθεται πως) ανέλυε την πολιτική κατάσταση που κατέστησε αναγκαία την «Επανάστασιν» του στρατού:
«Η χώρα διήρχετο μίαν κρίσην αναζητούσα διέξοδον από ένα πολιτικόν αδιέξοδον εις το οποίον είχεν εισέλθη. Από μακρού χρόνου η αδυναμία της συνεννοήσεως μεταξύ των υπευθύνων πολιτικών παραγόντων της χώρας, παρά πάσαν επίκλησιν του Ανωτάτου Άρχοντος της χώρας, είχε περιαγάγει αυτήν εις αδιέξοδον. Ουδείς εκ των πολιτικών αρχηγών ανελάμβανε να βοηθήση τον Ανώτατον Άρχοντα, όστις εις μάτην ανεζήτει λύσιν εντός των συνταγματικών πλαισίων της ανευθυνότητός του. Ουδείς εδέχετο να θυσιάση μέρος των συμφερόντων του υπέρ του έθνους. Η κατάστασις αύτη προστιθεμένη εις μίαν αναρχικήν αντίληψιν η οποία είχεν επιβληθεί σχεδόν εις όλα τα άτομα της κοινωνίας, είχε δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον διά την χώραν, είχε δημιουργήσει τον κίνδυνον να ανακόψη η Χώρα την πορείαν της προς τα εμπρός από τον κομμουνισμόν».
Στη συνέχεια, ο δικτάτορας εξηγούσε την αντίληψη του νέου καθεστώτος περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων των πολιτών:
«Ουδέποτε οι πατέρες της Ελληνικής φιλοσοφίας εταύτισαν τας δημοκρατικάς ελευθερίας προς την ασυδοσίαν. Εις την έννοιαν της δημοκρατίας ενυπάρχει η έννοια της πειθαρχίας, της τάξεως, της ιεραρχίας, του σεβασμού προς τον νόμον. Από της σκοπιάς αυτής δικαιούμεθα να χαρακτηρίσωμεν εαυτούς δημοκράτας και να ζητήσωμεν και από υμάς αναγνώρισιν της δημοκρατικότητός μας. Θ’ αντιτάξουν τινές ορισμένους υπάρχοντας περιορισμούς. Μη ξεχνάτε όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης, και τον οποίον εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης αντί διά της εγχειρήσεως να του χαρίση την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον. Αυτή είναι εκ προοιμίου η απάντησις την οποίαν θα αναμένατε εάν, ομιλούντες περί δημοκρατίας και ελευθερίας, μνημονεύσητε τους περιορισμούς. Οι περιορισμοί είναι το δέσιμον του ασθενούς επί της κλίνης διά να υποστή ακινδύνως την εγχείρησιν».

Γιώργος Τσακνιάς

Τα αποσπάσματα —δείγματα, εκτός των άλλων, του ασυνάρτητου λόγου και των κάκιστων ελληνικών των αυτόκλητων σωτήρων του έθνους— προέρχονται από το βιβλίο: Το πιστεύω μας : λόγοι-συνεντεύξεις-δηλώσεις και μηνύματα / Γεώργιος Παπαδόπουλος. Αθήνα: Γενική Διεύθυνσις Τύπου: [εκτύπωσις Καμπανά και Εκδοτική Ελλάδος], 1970. Συλλογή Ελληνικής Ιστορίας, Βιβλιοθήκη ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ

Οι εορταστικές – προπαγανδιστικές αφίσες του δικτατορικού καθεστώτος προέρχονται από τη Συλλογή Εφήμερων ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ

Ετικέτες: 21 Απριλίου 1967, χούντα, Γεώργιος Παπαδόπουλος, δικτατορία, ιστορικά γεγονοτα

Αναρτήθηκε στη σελίδα του ΕΛΙΑ στο Facebook στις 19.7.2021

Back