Το ξενοδοχείο «Αργολίς» λειτούργησε το 1892 επί της οδού Ερμού, κοντά στο Μοναστηράκι. Ήταν ένα λαϊκό ξενοδοχείο, που μαζί με δύο γειτονικά του, αποτελούσαν ένα είδος ψυχαγωγίας για τον Αντώνη Βερβενιώτη και τα αδέλφια του, που διέμεναν απέναντι. Ο Αντώνης Βερβενιώτης γράφει για το «Αργολίς» γύρω στα 1900: «Απέναντι στο σπίτι μου, ένα ξενοδοχείο λαϊκό, μαζί με άλλα δυο που ήταν εκεί δίπλα, αποτελούσε, κατά τα παιδικά μου χρόνια, μια ψυχαγωγία τόσο για μένα όσο και για τα αδέλφια μου. Φίλος οικογενειακός ο ξενοδόχος, μας εκαλούσε τακτικά να περνούμε εκεί τις ώρες που δεν είχαμε μαθήματα. Στο ξενοδοχείο αυτό είχαμε συχνά θεάματα, τα οποία μέχρι τώρα μου μένουν αλησμόνητα. Μια ημέρα, κατά τις εορτές των Χριστουγέννων, ο ξενοδόχος είχε βάλει λαχνούς για μια τούρτα. Την εκέρδισε κάποιος πελάτης, ο οποίος κατά σύμπτωσι απουσίαζε από το ξενοδοχείο, όταν έγινε η κλήρωσις. Καθ’ όλες τις ημέρες, επί ένα μήνα, το γλύκισμα ήταν εκτεθειμένο στη σκόνη του διαδρόμου και στα διάφορα έντομα. Επειδή η τούρτα είχε πιά μαυρίσει, λίγο πριν έλθη ο δικαιούχος, ο ξενοδόχος την έστειλε στο ζαχαροπλαστείο για να τη... φρεσκάρει και να την κάνη παρουσιάσιμη. Όταν ο πελάτης επέστρεψε, όλοι τον συνεχάρηκαν για την τύχη του (!) και αυτός, ευχαριστημένος, επήρε το γλύκισμα και έφυγε. Μέχρι τώρα που γράφω δεν μπορώ να βεβαιώσω πόσες ώρες επέζησαν όσοι την έφαγαν [...]».[1]

Στο ξενοδοχείο έρχονταν ξεπεσμένοι[2] περιηγητές, που είχαν τη συνήθεια να κοιμούνται γυμνοί. Όταν λοιπόν ο ξενοδόχος τους συναντούσε στο διάδρομο σε αυτή την κατάσταση, τους κυνηγούσε και αυτοί έντρομοι έτρεχαν να κλειδωθούν στα δωμάτιά τους, καθώς δεν καταλάβαιναν τι κακό είχαν κάνει. Επίσης, υπήρχαν και πολλοί μόνιμοι ένοικοι στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο. Ανάμεσά τους ήταν μια όμορφη παχουλή κυρία που στολισμένη με χρυσαφικά και φανταχτερά φορέματα, έντονα μακιγιαρισμένη, διέσχιζε καμαρωτή το διάδρομο του ξενοδοχείου, αφήνοντας πίσω της ένα βαρύ άρωμα. Κάθε βράδυ την ίδια ώρα, την περίμενε ένα αμάξι και τη μετέφερε στον Ορφέα, το γνωστό καφέ σαντάν της οδού Αθηνάς, όπου τραγουδούσε και χόρευε τους χορούς της Ανατολής.

Για τα προβλήματα καθαριότητας στο ξενοδοχείο είναι χαρακτηριστική η παρακάτω γελοιογραφία:

Ατομική καθαριότης στο Αργολίς. Συλλογή Θωμά Σιταρά. Βιβλιοθήκη ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ.

Παράρτημά του ξενοδοχείου λειτουργούσε στην οδό Αθηνάς από το 1899 ως το 1904.

Πηγές

Βιβλιοθήκη ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ:

Η Αθήνα του 1900 /Αντώνιος Σπ. Βερβενιώτης. Αθήνα: Βερβενιώτειος Σχολή, 1963

Η παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται: κιμπάρικο ανάγνωσμα για μερακλήδες νοσταλγούς / Θωμάς Σιταράς. Αθήνα: Ωκεανίδα, 2011

Οδηγός της Ελλάδος: Εμπόριον, βιομηχανία, διοίκησις κλπ.: Commerce, industrie, administration etc. / Χ. Μακρίδης. Εν Αθήναις: τυπ. Λεωνή, 1892

Οδηγός της Ελλάδος : Εμπόριον, βιομηχανία, διοίκησις, ταξείδια, διευθύνσεις: Commerce, industrie, administration, voyages, adresses / Χ. Μακρίδης. Εν Αθήναις: τυπ. Νικολαΐδου, 1899

Πανελλήνιος οδηγός: Έτος πρώτον: 1912 / υπό Κ. Σταματίου, Β. Μπουζούρας. Εν Αθήναις: τυπ. Εφημερίς των Εργατών, 1912

Σημειώσεις:

[1] Η Αθήνα του 1900/Αντώνιος Σπ. Βερβενιώτης. Αθήνα: Βερβενιώτειος Σχολή, 1963, σελ. 47-48.

[2] Σύμφωνα με τον Αντώνη Σπ. Βερβενιώτη.

Back