Το ξενοδοχείο «Παρισίων» λειτουργούσε στην οδό Αθηνάς, στο κτήριο που βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο «Μπάγκειον» και δίπλα στο παλιό ξενοδοχείο «Moderne», το σημερινό δηλαδή Athens Street Inn.

Αριστερά, το ξενοδοχείο «Παρισιών». Η πινακίδα του στα γαλλικά ίσα που διακρίνεται. Δεξιά, μέρος του ξενοδοχείου «Moderne».

Το κτήριο ανοικοδομήθηκε γύρω στα 1885, ανήκει δηλαδή στην ώριμη περίοδο του νεοκλασικισμού και διατηρείται μέχρι σήμερα.

Από τον τρόπο οργάνωσης τής κάτοψης αλλά και των όψεων, συμπεραίνεται ότι αρχικά ήταν μονώροφο κτίσμα με χρήση κατοικίας. Αργότερα προστέθηκαν δύο επιπλέον όροφοι, και από το 1905 ή το 1911 άρχισε να λειτουργεί σαν ξενοδοχείο, με την επωνυμία «Παρισίων». Συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των ξενοδοχείων Β΄κατηγορίας. Νωρίτερα πρέπει να λειτουργούσε εκεί το ξενοδοχείο «Πίνδος».

Η οργάνωση της κάτοψής του ήταν χαρακτηριστική των κτισμάτων που βρίσκονταν στον εμπορικό τομέα της πόλης και ανοικοδομήθηκαν σε στενά (με μικρή πρόσοψη) παραλληλόγραμμα οικόπεδα. Στις περιπτώσεις αυτές, συνηθιζόταν γωνιακή τοποθέτηση της εισόδου για εξοικονόμηση χώρου, μικρός χώρος αναμονής και κλιμακοστάσιο που οδηγούσε στους ορόφους. Εδώ η οργάνωση των δωματίων είναι σε σειρά εκατέρωθεν ενός γραμμικού διαδρόμου, όπου τα μεγαλύτερα σε διαστάσεις δωμάτια χωροθετούνταν στην κύρια, μοναδική και μικρών διαστάσεων πρόσοψη του κτηρίου. Ο φωτισμός και αερισμός των υπολοίπων δωματίων γίνονταν μέσω μικρών φωταγωγών, μικρής αυλής ή ταράτσας, αφού τα περισσότερα από αυτά βρίσκονταν σε συνεχές σύστημα. Η διαμόρφωση των ανοιγμάτων και των εξωστών ήταν συμμετρική ως προς άξονα, ενώ τα μορφολογικά διακοσμητικά στοιχεία ήταν ιδιαίτερα τονισμένα και περίτεχνα. Άλλωστε τα κτίσματα που ανοικοδομούνταν σε οικόπεδα περιορισμένων διαστάσεων, διαπιστώνεται ότι στις προσόψεις τους, σαν αντιστάθμισμα εμφάνιζαν -σε σχέση πάντα με τις οικονομικές δυνατότητες που υπήρχαν– κάποια διάθεση διακοσμητικής υπερβολής.

Το 1916 φαίνεται ότι το ξενοδοχείο άνοιξε παράρτημα σε άλλο κτήριο με την επωνυμία «Νέων Παρισίων», πιθανόν σε κτήριο στην οδό Κρατίνου και Αθηνάς. Τα δύο ξενοδοχεία λειτούργησαν παράλληλα και πάντα υπό τον ίδιο διευθυντή μέχρι το 1935. Στη συνέχεια, μετά το κλείσιμο του παραρτήματος, πρέπει να διατηρήθηκε η επωνυμία «Παρισίων».

Ο επιχειρηματίας του ξενοδοχείου Κων/νος Ν. Κουτσουνίκας, σε αναφορά του προς τον Ε.Ο.Τ., τον Μάιο του 1932, ζητά την κατάταξη του ξενοδοχείου του στην Β΄ κατηγορία, ενώ εμφανίζει 38 συνολικά διατιθέμενα υπνοδωμάτια, εκ των οποίων τα 9 βρίσκονται στον α΄ όροφο, από 10 στον β΄ και γ΄ και 9 δωμάτια στον δ΄ όροφο.Τα περισσότερα είχαν μέτριο μέγεθος, τα 25 ήταν δίκλινα, τα 7 μονόκλινα και τα 6 τρίκλινα. Δεν είχε σαλόνια, τραπεζαρίες, γραφεία, λουτρά, παρά μόνο 1 μπουφέ, 4 αποχωρητήρια και μία σκάλα υπηρεσίας. Εκτός από ηλεκτρικό ρεύμα, δεν διέθετε καλοριφέρ, ζεστό και κρύο τρεχούμενο νερό και ασανσέρ.

Πηγές

Βιβλιοθήκη ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ:

Πανελλήνιος οδηγός: Έτος πρώτον: 1912 / υπό Κ. Σταματίου, Β. Μπουζούρας. Εν Αθήναις: τυπ. Εφημερίς των Εργατών, 1912

Οδηγός Ελλάδος: Έτος Ε΄, 1916 / Νικόλαος Γ. Ιγγλέσης. Αθήνα: [Ιγγλέσης], 1916

Ελληνικός οδηγός: 1921 / Ιδιοκτησία εταιρείας Κυριέρης-Γιαννόπουλος και Σία. Αθήναι: Geo, 1921

Οδηγός της Ελλάδος: Έτος Η΄. Παλαιά Ελλάς-Νέα Ελλάς: 1921 / Νικόλαος Γ. Ιγγλέσης. [Αθήνα]: [Ιγγλέσης], 1921

Οδηγός της Ελλάδος: Έτος Ι΄, 1925-1926 / Νικόλαος Γ. Ιγγλέσης. [Αθήνα]: [Ιγγλέσης], 1925

Οδηγός Ελλάδος Ιγγλέση: Έκδοσις ΙΑ / Νικολάου Γ. Ιγγλέση. Αθήναι: Ιγγλέσης, 1928

Οδηγός της Ελλάδος 1934 και 1935: Περίοδος Γ΄ Έτος Α΄. Αθήναι: Ιγγλέσης, 1934

Μέγας εμπορικός, βιομηχανικός, επαγγελματικός οδηγός Αθηνών, Πειραιώς, περιχώρων 1939 / διευθυντής Γαβρ. Γαβριηλίδης. Εν Αθήναις: Γαβριηλίδης, 1939

Ελληνικόν ευρετήριον 1937. [Αθήνα]: [χ. ό.], 1937

Άλλες πηγές

Ταξιδιώτες και ξενοδοχεία της παλιάς Αθήνας/Μαρία Δανιήλ (αρχιτέκτονας-διδάκτωρ ΕΜΠ)- Διάλεξη στο Μουσείο Ιστορίας του Παλιού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θόλου 5, Αθήνα – 17.2.2020.

Κτήρια ξενοδοχείων στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα προάστια από την Οθωνική περίοδο έως και τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα / Ελένη Ε. Παπανδρέου. Αθήνα: ΕΜΠ, 2010

Back