Το 1898 ο Κωστής Παλαμάς χάνει τον 4χρονο γιο του, Άλκη, γεγονός που γέννησε μια βαθύτατα λυρική συλλογή ποιημάτων, μεταξύ αυτών και τον "Τάφο".
"Ἄφκιαστο κι ἀστόλιστο
τοῦ Χάρου δὲ σὲ δίνω.
Στάσου μὲ τ᾿ ἀνθόνερο
τὴν ὄψη σου νὰ πλύνω.
Τὸ χρυσὸ τὸ χτένισμα
μὲ τὰ χρυσὰ τὰ χτένια,
πάρτε ἀπ᾿ τὴ μανούλα σας
μαλλάκια μεταξένια.
Μήπως καὶ τοῦ Χάροντα
καθὼς θὰ σὲ κυττάξει,
τοῦ φανεῖς ἀχάϊδευ
καὶ σὲ παραπετάξει!"
Μαρίνα Κερατζάκη
Λογοτεχνικά Αρχεία Ε.Λ.Ι.Α - Μ.Ι.Ε.Τ
Ετικέτες: Κωστής Παλαμάς, Ο Τάφος, γιος, πένθος, ποίηση
Αναρτήθηκε στη σελίδα στο ΕΛΙΑ στο Facebook στις 10.4.2015